Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

нечасаны1 (нячэсаны, .

Якога не часалі, раскудлачаны.

  • Нечасаныя валасы.

нечасаны2 (нячэсаны, .

Не апрацаваны часаннем.

  • Нечасаныя бярвёны.

нячленараздзельны, .

Пазбаўлены членараздзельнасці; невыразны.

  • Нячленараздзельнае маўленне.

|| наз. нячленараздзельнасць, .

нячутны, .

Такі, што не робіць шуму; якога не чуваць зусім, вельмі ціхі.

  • Прайсці нячутнымі крокамі.

|| наз. нячутнасць, .

нячысты1 прым.

  1. Брудны, неахайны.

    • Н. пакой.
  2. Неаднародны, з дамешкамі чаго-н.; забруджаны; невыразны.

    • Нячыстая вада.
    • Нячыстыя фарбы.
  3. Неахайна выкананы, неакуратны (разм.).

    • Нячыстая апрацоўка.
  4. Невыразны, не зусім дакладны, правільны (пра гукі, выказванне думак) (разм.).

    • Н. голас.
  5. перан. Які не вызначаецца сумленнасцю, здольны да махлярства.

    • Нячыстая справа.

|| наз. нечыстата, .

нячысты2, (разм. уст.).

  1. Грэшны, д’ябальскі.

    • Нячыстае месца.
  2. Злы дух, чорт.

    • Вось табе і смяльчак, а нячыстага баіцца.

  • Нячыстая сіла (разм.) — чорт, д’ябал.

  • Нячысты дух — бесцялесная звышнатуральная, надпрыродная істота, нячысцік.

нячысцік, , м. (разм.).

У забабонах: нячыстая сіла, чорт.

нячэпаны, .

Тое, што і нечапаны.