Verbum

нязбытны, ✂.

1. Такі, што не можа збыцца; нездзяйсняльны.

   • Нязбытныя планы.

2. Такі, якога нельга або цяжка пазбыцца.

   • Н. сум.
   • Нязбытная туга.

|| наз. нязбытнасць, ✂.

нязваны, ✂.

Які з’явіўся куды-н. без запрашэння.

• Н. госць.

нязведаны, ✂.

Які не даследавалі, не вывучылі раней; зусім незнаёмы.

• Н. край.
• Нязведанае пачуццё.

|| наз. нязведанасць, ✂.

нязвычны, ✂ і нязвыклы, ✂.

1. Не такі, як усе, як ва ўсіх; асаблівы.

   • Н. чалавек.
   • І твар у яго н., нейкі трохвугольны.

2. Такі, да якога не прывыклі, які з’яўляецца новым для каго-н.

   • Нязвычныя абставіны.

3. Такі, які не мае прывычкі, навыку ў чым-н.

   • Кузня для яго была нязвычнай справай.

|| наз. нязвычнасць, ✂ і нязвыкласць, ✂.

нязвязны, ✂.

Пазбаўлены лагічнай сувязі, паслядоўнасці.

• Н. тэкст.

|| наз. нязвязнасць, ✂.

нязгаслы, ✂ (разм.).

Тое, што і нязгасны.

|| наз. нязгасласць, ✂.

нязгасны, ✂, ж. (высок.).

1. Такі, што гарыць увесь час.

   • Нязгаснае святло зор.

2. перан. Які не траціць з часам сваёй сілы; неаслабны.

   • Нязгасныя моц славы.

|| наз. нязгаснасць, ✂.

нязгода, ✂, ж.

1. Адсутнасць адзінства ў думках, поглядах.

   • Выказаць рашучую нязгоду з таварышам.

2. Разлад, сварка.

   • Н. ў сям’і.

3. Адмоўны адказ на што-н.

   • Яе зацятае маўчанне ўсе разумелі як нязгоду.

нязграбны, ✂.

1. Які мае непрыгожую, нястройную постаць.

   • Н. хлопец.

2. Няспрытны ў рухах, непаваротлівы.

   • Н. мужчына.

3. Груба, аляпавата зроблены (пра рэчы).

   • Цацка мела н. выгляд.

|| наз. нязграбнасць, ✂.

няздара, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

Бездар, пазбаўлены здольнасцей да чаго-н.; няўмека.

• Пра сапраўднага майстра ніхто не скажа — н.