Verbum

няважны, ✂.

1. Які не мае вялікага значэння; малазначны.

   • Няважная справа.

2. Не зусім добры, пасрэдны.

   • Н. тавар.
   • Н. настой.

|| наз. няважнасць, ✂.

няведанне, ✂, н.

Адсутнасць звестак аб чым-н.; адсутнасць ведаў у якой-н. галіне.

• Н. замежных моў падразае крылы ў навуку.

нявер’е, ✂, н.

1. Адсутнасць веры ў што-н., няўпэўненасць у чым-н.

   • Інжынеры часта з нявер’ем ішлі на будаўніцтва атамнай станцыі.

2. Адсутнасць веры ў бога.

няверны, ✂.

1. Які парушае вернасць каму-, чаму-н.; здрадлівы.

   • Н. сябар.

2. Які парушае вернасць у шлюбе.

   • Н. муж.

3. Недакладны ва ўспрыманні.

   • Н. слых.

4. Той (тая), хто вызнае чужую веру.

   • Гарэлі вёскі няверных (наз.) на беразе Дуная.

|| наз. нявернасць, ✂.

няверуючы, ✂, м.

Той, хто адмаўляе рэлігію, не верыць у існаванне бога.

• Ён н.

|| ж. няверуючая, ✂.

нявеста, ✂, ж.

Дзяўчына або жанчына, якая выходзіць замуж, а таксама дзяўчына, якая дасягнула шлюбнага ўзросту.

• Жаніх і н.
• У суседкі ўжо дачка н.

нявестка, ✂, ж.

Жонка сына.

• Як добрая свякроў, то добрая і н. (прыказка).

няветлівы, ✂.

Той, хто парушае правілы ветлівасці, абыходзіцца няветліва, нетактоўна з іншымі.

• Н. чалавек.
• Н. адказ.

|| наз. няветлівасць, ✂.

нявечыцца, ✂; незак.

Станавіцца калекай, калечыцца.

нявечыць, ✂; незак.

Наносячы фізічныя пашкоджанні, калечыць каго-н.; ламаць што-н.

• Н. твар.
• Н. душы людзей (перан. рабіць дрэнны ўплыў).

|| наз. нявечанне, ✂.