Verbum

анлайнавы слоўнік

кіравальнасць, ✂, ж.

Здольнасць паддавацца кіраванню (пра механізм, машыну).

кіраванне, ✂, н.

гл. кіраваць.
Дзейнасць органаў дзяржаўнай улады.
- Органы дзяржаўнага кіравання.
Сукупнасць прыбораў, пры дапамозе якіх кіруюць механізмам.
- Аўтаматычнае к.
Сінтаксічная сувязь, якая выражаецца ў тым, што адно слова патрабуе пры сабе іншага слова зменных часцін мовы ў пэўным склоне.
- Дзеяслоўнае к.

кіравацца, ✂; незак.

чым. Накіроўваць сваю дзейнасць, працаваць у адпаведнасці з чым-н., у залежнасці ад чаго-н.
- К. правілам.
- К. перадавымі ідэямі.
Браць, трымаць кірунак, напраўляць куды-н.
- К. на Мінск.
- К. на тую вёску.

кіраваць, ✂; незак.

Карыстаючыся прыборамі, рулём і пад., рэгуляваць ход, рух каго-, чаго-н.
- К. канём.
- К. маторнай лодкай.
Быць на чале чаго-н.
- К. краінай.
- К. заводам.
Накіроўваць чыю-н. дзейнасць, быць кіраўніком каго-, чаго-н.
- К. курсавой работай студэнта.
- К. аркестрам.
Тое, што і кіравацца (у 2 знач.; разм.).
- Каровы кіруюць да стагоў.
перан. Быць пабуджальнай прычынай, пачаткам чаго-н.
- Мной кіравала пачуццё жалю.
У граматыцы: патрабаваць пасля сябе пэўнага ўскоснага склону.

|| наз. кіраванне, ✂ і кіраўніцтва, ✂.

кіраса, ✂, ж.

Латы, металічны панцыр на спіну і грудзі.

кірасір, ✂, м.

У старой рускай і некаторых заходнееўрапейскіх арміях: ваеннаслужачы цяжкай кавалерыі, які насіў кірасу ў параднай форме.

|| прым. кірасірскі, ✂.

кіраўнік, ✂, м.

Асоба, якая кіруе кім-, чым-н.

|| ж. кіраўніца, ✂.

|| прым. кіраўніцкі, ✂.

кіраўніцтва, ✂, н.

гл. кіраваць.
Падраздзяленне якой-н. установы, буйная адміністрацыйная адзінка.
- К. справамі Кабінета Міністраў.
зб. Кіраўнікі.
- Змяніць кіраўніцтва.

|| прым. кіраўніцкі, ✂ і кіраўнічы, ✂.

кіргізы, ✂, м.

Народ цюркскай моўнай групы, які складае карэннае насельніцтва Кіргізіі.

|| ж. кіргізка, ✂.

|| прым. кіргізскі, ✂.

кірза, ✂, ж.

Заменнік скуры: насычаная спецыяльным саставам тканіна з кручаных нітак.

|| прым. кірзавы, ✂.