Verbum

кідальнік, ✂, м.

Спартсмен, які кідае дыск, кап’ё, молат і інш.

|| ж. кідальніца, ✂.

|| прым. кідальніцкі, ✂.

кідальны, ✂.

Прызначаны для кідання.

• Кідальныя спартыўныя прылады.

кідацца, ✂; незак.

1. гл. кінуцца.

2. чым. Кідаць у каго-, што-н. або адзін у аднаго.

   • К. снежкамі.

3. перан., кім-чым. Нядбайна адносіцца да каго-, чаго-н., не шанаваць каго-, што-н. (разм.).

   • К. добрымі працаўнікамі.
   • Нельга к. грашамі.

4. Жыць у пастаянных клопатах, у горы, бедна, гадавацца без належнага догляду (разм.).

   • Цэлае лета кідаецца селянін: то ў полі, то на гаспадарцы.
   • Так і кідаецца бедная сірата без бацькоў.

◊

• Асою ў вочы кідацца (разм. неадабр.) — быць вельмі назойлівым.

кідаць, ✂; незак.

1. гл. кінуць.

2. Складаць у стог (сена, салому).

   • К. стог.

|| наз. кіданне, ✂.

кідкі, ✂.

1. Які рэзка кідаецца ў вочы; яркі.

   • Кідкая сукенка.

2. Ахвочы, схільны да чаго-н.; падатлівы.

   • Не вельмі к. на размовы.

|| наз. кідкасць, ✂.