кідацца,
-
гл. кінуцца. -
чым. Кідаць у каго-, што
-н. або адзін у аднаго.- К. снежкамі.
-
перан. , кім-чым. Нядбайна адносіцца да каго-, чаго-н. , не шанаваць каго-, што-н. (разм. ).- К. добрымі працаўнікамі.
- Нельга к. грашамі.
-
Жыць у пастаянных клопатах, у горы, бедна, гадавацца без належнага догляду (
разм. ).- Цэлае лета кідаецца селянін: то ў полі, то на гаспадарцы.
- Так і кідаецца бедная сірата без бацькоў.
Асою ў вочы кідацца (
разм. неадабр. ) — быць вельмі назойлівым.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)