Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аезілоруыэюя
бвгёзклнпрстўфцчя

біч​1, ✂, м.

  1. Бізун, сплецены з дробных раменьчыкаў.

    • Б. сатыры (перан.).

  2. Ударная частка некаторых механізмаў.

    • Бічы ў цапах.

  3. перан., каго-чаго. Бедства, няшчасце.

    • Брак — б. вытворчасці.

|| прым. бічавы, ✂.

біч​2, ✂, м. (разм.).

Чалавек, які не мае пастаяннага месца жыхарства і пэўных заняткаў (скарачэнне).

бічава́ць, ✂; незак.

  1. Біць, хвастаць бізуном.

  2. перан. Выкрываць недахопы, рэзка крытыкаваць.

    • С. бюракратаў.

|| наз. бічаванне, ✂.