Verbum

світанне, ✂, н.

1. Час перад усходам сонца; самы пачатак раніцы.

   • Выгнаць карову ў поле на світанні.

2. перан. Ранні перыяд, пачатак чаго-н.

   • С. майго юнацтва.

|| прым. світальны, ✂.

світаць, ✂; незак.

1. безас. Пачынаць развіднівацца (аб набліжэнні ўсходу сонца).

   • Зімой світае позна.

2. Наступаць (пра дзень).

   • Пасля ночы світае дзень.

світка, ✂, ж.

Тое, што і світа.

|| прым. світкавы, ✂.

світэр, ✂, м.

Цёплая фуфайка без засцежак з высокім каўняром.

свіцецца, ✂; незак.

1. Быць бачным, праглядацца праз што-н.

   • Праз бярэзнік свіцілася поле.

2. Будучы рэдкім, не густым, прапускаць праз сябе святло.

   • Занавеска на акне свіцілася.

3. перан. Пра твар, вочы, знешні выгляд чалавека: адлюстроўваць якія-н. пачуцці.

   • Дзіця свіцілася ад радасці.

свішч, ✂, м.

1. Загана ў чым-н. у выглядзе адтуліны, сітавіны.

   • С. у арэхах.

2. Скрытая пустата, ракавіна ў металічным ліцці (спец.).

3. Ненармальны канал, які ўтвараецца ў тканках арганізма з выхадам на паверхню цела; фістула.

   • С. на губе.

|| прым. свішчавы, ✂.

свішчаваты, ✂.

Са свішчамі (у 1 знач.).

• С. арэх.

|| наз. свішчаватасць, ✂.

своеасаблівы, ✂.

1. Не падобны на іншых, які мае свае адметныя ўласцівасці, арыгінальны.

   • С. характар.
   • Своеасаблівая асоба.

2. Які сваімі рысамі, асаблівасцямі падобны на каго-, што-н., які напамінае што-н.

   • Над сцежкай с. тунэль з верхавін бяроз.

|| наз. своеасаблівасць, ✂.

своекарыслівы, ✂.

Які імкнецца задаволіць свае жаданні, дбае толькі пра сваю выгаду; карыслівы.

• С. чалавек.
• Своекарыслівыя разлікі.

|| наз. своекарыслівасць, ✂.

своеўладны, ✂.

Які робіць што-н. па сваёй волі, па свайму нораву; свавольны.

• С. чалавек.

|| наз. своеўладства, ✂.