своеўладны прыметнік

Які робіць што-н. па сваёй волі, па свайму нораву; свавольны.

  • С. чалавек.

|| назоўнік: своеўладства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)