Verbum

дранцвець, ✂; незак.

Траціць адчувальнасць, дзеравянець.

• Нага дранцвее.

|| зак. здранцвець, ✂ і адранцвець, ✂.

|| наз. дранцвенне, ✂.

драны, ✂.

1. Зношаны, падраны.

   • Драныя боты.

2. Здробнены на тарцы.

   • Драныя аладкі.

драп, ✂, м.

Тоўстая тканіна з шэрсці, з якой шыюць верхняе адзенне.

• Паліто з драпу.

|| прым. драпавы, ✂.

драпак​¹, ✂, м.

Спружыноўка, культыватар.

|| прым. драпачны, ✂.

драпак​², ✂, м.

У выразе: даць (задаць) драпака (разм.) — кінуцца наўцёкі; уцячы.

драпануць, ✂; зак. (разм.).

Хутка ўцячы, даць драла.

• Драпануў у хмызняк і знік.

драпацца, ✂; незак.

1. Мець уласцівасць драпаць.

   • Кошка драпаецца, асцярожна.

2. Наносіць драпіны адзін аднаму.

3. Скрэбціся лапамі, зубамі, шукаючы магчымасці пранікнуць куды-н.

   • Мышы драпаюцца пад падлогай.
   • Сабака драпаецца ў дзверы.

драпаць​¹, ✂; незак.

Рабіць драпіны чым-н. вострым, цвёрдым на якой-н. паверхні.

|| аднакр. драпануць, ✂.

|| наз. драпанне, ✂.

драпаць​², ✂; незак. (разм. пагард.).

Паспешна адступаць, хутка бегчы наўцёкі.

• Немцы драпалі з-пад Курска аж пыл курэў.

драпежнік, ✂, м.

1. Драпежная жывёліна.

   • Лясныя драпежнікі.

2. перан. Драпежны (у 2 знач.) чалавек.

3. перан. Той, хто нажываецца на абрабаванні каго-н., на раскрадванні грамадскага набытку.

|| ж. драпежніца, ✂.

|| прым. драпежніцкі, ✂.