Verbum

верхні, ✂.

1. Які знаходзіцца, размешчаны на версе, вышэй за іншых.

   • В. слой.
   • Верхняя губа.

2. Блізкі да вытокаў.

   • Верхняе цячэнне.

3. Які надзяваецца зверху на што-н.

   • Верхняе адзенне.

4. Які адносіцца да вярхоў (у 8 знач.).

   • В. рэгістр.

верхня...

Першая частка складаных слоў; ужыв. замест «верхне...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр. верхнядзвінскі, верхняволжскі.

верш, ✂, м.

1. Невялікі мастацкі твор, напісаны рытмізаванай мовай.

   • Зборнік вершаў.
   • Вершы Максіма Багдановіча.

2. Адзінка рытмічна арганізаванай мовы, вершаваны радок.

   • Памер верша.
   • Раман у вершах.

3. Рытмізаваная мова.

   • Гаварыць вершам.

○

• Белы верш — верш без рыфмы.

• Вольны верш — верш, які не мае рыфмы і характарызуецца няпэўнай колькасцю стоп у радку.

• Верш у прозе — невялікі эмацыянальна насычаны твор ў празаічнай форме.

|| прым. вершавы, ✂.

вершаваны, ✂.

Які мае адносіны да вершаў, вершаскладання, напісаны вершамі, не празаічны.

• Вершаваная форма.
• В. фельетон.

вершазнаўства, ✂, н.

Навука пра верш і вершаскладанне.

|| прым. вершазнаўчы, ✂.

вершаплёт, ✂, м. (разм. пагард.).

Дрэнны, бяздарны паэт.

|| ж. вершаплётка, ✂.

|| прым. вершаплёцкі, ✂.

вершаскладанне, ✂, н.

Будова вершаванай мовы.

• Сілабічнае в.

верыць, ✂; незак.

1. у што. Быць перакананым, упэўненым у чым-н.

   • В. у перамогу.
   • Верыць у чалавека.
   • Не в. сваім вушам або сваім вачам (гаварыць, калі гутарка ідзе пра што-н. малаверагоднае).

2. у што і чаму. Прымаць за праўду, лічыць верагодным.

   • В. у сны і прыметы.
   • В. каму.
   • Цалкам давяраць.
   • Веру яго словам.