Verbum

ве́дама:

• давесці да ведама — паведаміць, перадаць; прымаць да ведама — даведаўшыся пра што-н., улічваць, пагаджацца.

ве́дамасны, ✂.

1. гл. ведамства.

2. Абмежаваны вузкімі інтарэсамі толькі свайго ведамства.

   • В. падыход да справы.

|| наз. ведамаснасць, ✂.

ве́дамасць, ✂, ж.

1. Спіс, зводка якіх-н. фактычных даных.

   • Разліковая в.

2. мн. Назва некаторых перыядычных выданняў.

   • Ведамасці Нацыянальнага Схода Рэспублікі Беларусь.

ве́дамства, ✂, н.

Установа або сукупнасць устаноў, што абслугоўваюць якую-н. вобласць дзяржаўнага кіравання.

• Ваеннае в.
• Таможнае в.

|| прым. ведамасны, ✂.

ве́данне, ✂, н.

1. Знаёмства з чым-н., валоданне чым-н.

   • В. жыцця.
   • З веданнем справы.
   • В. замежнай мовы.

2. Падпарадкаванне, распараджэнне, кіраванне (кніжн.).

   • Інстытут знаходзіцца ў веданні міністэрства.

ве́даць, ✂; незак.

1. пра каго-што, аб кім-чым і без дап. Мець звесткі пра каго-, што-н.

   • В. жыццё вёскі.

2. Валодаць пэўнымі ведамі, мець пра каго-, што-н. паняцце, уяўленне.

   • В. урок.
   • В. сваю справу.
   • В. англійскую мову.

3. Быць знаёмым з кім-н.

   • Я гэтага чалавека не ведаю.

4. Адчуваць, перажываць.

   • Не в. спакою.

5. Захоўваць, лічыцца з чым-н.

   • В. меру.
   • В. свае месца (весці сябе адпаведна свайму становішчу).

6. чым. Кіраваць, распараджацца.

   • В. трэстам.
   • В. перапіскай.

◊

• Хто яго ведае (разм.) — невядома, ніхто не ведае.

ве́дзьма, ✂, ж.

1. У старых народных павер’ях: злая чараўніца.

2. перан. Пра злую, сварлівую жанчыну (разм.).

ве́ды, ✂.

1. Сукупнасць звестак, якія раскрываюць аб’ектыўныя заканамернасці жыцця.

   • Грунтоўныя в.
   • Свет асвятляецца сонцам, а чалавек — ведамі.

2. Дасведчанасць ў якой-н. галіне.

   • Вучні выявілі добрыя в. ў матэматыцы.