Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеілмнортуц
абвдзйклмнопртўхц-

халупа, ✂, ж.

Невялікая бедная хата.

  • Жыць у халупе.

халцэдон, ✂, м.

Мінерал, разнавіднасць кварцу.

|| прым. халцэдонавы, ✂.

халэмус, нескл., м., у знач. вык., ✂ (разм. жарт.).

Тое, што і хана.

халява, ✂, ж.

  1. Частка бота, якая закрывае нагу ад ступні да калена.

    • Прышыць новыя перады да халяў.

  2. На халяву (разм. груб.) —

    • 1) хітруючы, нічога не робячы (жыць, пражыць і пад.); на дурніцу.

      • Пражыць жыццё на халяву;

    • 2) бясплатна, дарэмна, нічога не плацячы (рабіць што-н., выпіваць).

      • Напіцца на халяву.