Verbum

халоп, ✂, м.

1. У старажытнай Русі: паднявольная асоба, па становішчу блізкая да раба; у прыгоннай Расіі: прыгонны селянін, слуга.

2. перан. Пра чалавека, які рабалепствуе, падхалімнічае перад кім-н.; халуй (пагард.).

|| ж. халопка, ✂.

|| прым. халопскі, ✂.

халопнічаць, ✂; незак. (пагард.).

Дзейнічаць па-халопску, так, як халоп (у 2 знач.); рабалепстваваць.

халопства, ✂, н.

1. Стан халопа (у 1 знач.).

2. зб. Халопы.

3. перан. Паводзіны, уласцівыя халопу (у 2 знач.; пагард.).

халтура, ✂, ж. (разм.).

1. Пабочны, звыш асноўнага, звычайна лёгкі заработак.

   • Пасля работы займацца халтурай.

2. Нядобрасумленна, неахайна, без ведання справы выкананая работа, а таксама рэч, зробленая такім чынам.

халтурны, ✂ (разм.).

Які з’яўляецца халтурай (у 2 знач.), які займаецца халтурай (у 2 знач.).

• Халтурная работа.

|| наз. халтурнасць, ✂.

халтуршчык, ✂, м. (разм.).

1. Той, хто займаецца халтурай (у 1 знач.).

2. Той, хто робіць што-н. нядобрасумленна, неахайна.

|| ж. халтуршчыца, ✂.

|| прым. халтуршчыцкі, ✂.

халтурыць, ✂; незак. (разм.).

1. Займацца якой-н. работай звыш асноўнай для пабочнага, звычайна лёгкага заробку.

2. Нядобрасумленна адносіцца да працы, неахайна выконваць работу.

халуй, ✂, м.

1. У буржуазна-дваранскім грамадстве: слуга, лакей (уст.).

2. перан. Падхалім (пагард.).

|| прым. халуйскі, ✂.

• Халуйская паслужлівасць.

халуйства, ✂, н. (пагард.).

Паводзіны халуя; падхалімства.

халуйстваваць, ✂; незак. (пагард.).

Весці сябе па-халуйску, падхалімнічаць.