халоп, ✂, м.

  1. У старажытнай Русі: паднявольная асоба, па становішчу блізкая да раба; у прыгоннай Расіі: прыгонны селянін, слуга.

  2. перан. Пра чалавека, які рабалепствуе, падхалімнічае перад кім-н.; халуй (пагард.).

|| ж. халопка, ✂.

|| прым. халопскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)