Verbum

згорклы, ✂.

Які згорк, прагорклы.

• З. тварог.

зграбны, ✂.

1. Прыгожа і правільна складзены, добрага целаскладу.

   • Зграбная дзяўчына.

2. Грацыёзны ў рухах.

   • Зграбная паходка.

|| наз. зграбнасць, ✂.

зграя, ✂, ж. (разм.).

1. Гайня сабак, ваўкоў і пад.

2. перан. Банда, шайка (пагард.).

   • Зладзейская з.

згрудзіцца, ✂; зак. (разм.).

Сабрацца гуртам; стоўпіцца.

• З. каля стала.

|| незак. згруджвацца, ✂.

згрудзіць, ✂; зак. (разм.).

Сабраць, скідаць у кучу.

• З. кнігі ў шафу.

згрузіць, ✂; зак.

Зняць які-н. груз з чаго-н.

• З. мяхі з бульбай з воза.

|| незак. згружаць, ✂.

згрызота, ✂, ж. (разм.).

1. Спрэчкі, звадкі, грызня.

2. Душэўныя мукі, перажыванні, смутак.

згрэбці, ✂; зак.

1. Грабучы, сабраць у адно месца (што-н. сыпкае, рассыпістае).

   • З. сена.
   • З. вуголле ў кучу.

2. Грабучы, скінуць.

   • З. снег з даху.

3. Хуткім махам, рухам узяць што-н. або з сілай схапіць, абхапіць каго-н. (разм.).

   • З. у ахапак.

|| незак. зграбаць, ✂.

згуба, ✂, ж. (разм.).

1. Смерць, гібель, знішчэнне.

   • Берагчы лес ад згубы.

2. Тое, што з’яўляецца прычынай гібелі ці няшчасця для каго-, чаго-н.

   • Марозы — з. для кветак.

3. Тое, што згублена, страчана.

   • Знайсці сваю згубу.

згубіцель, ✂, м.

Той, хто губіць, загубіў каго-, што-н.

• Насякомыя — згубіцелі лесу.

|| ж. згубіцелька, ✂.

|| прым. згубіцельскі, ✂.