Verbum

трыбун, ✂, м. (высок.).

Грамадскі дзеяч — выдатны прамоўца і публіцыст.

• Народны т.

трыбуна, ✂, ж.

1. Узвышэнне для выступлення прамоўцы.

   • Аратар падняўся на трыбуну.

2. перан. Месца, сфера, дзе праходзіць грамадская дзейнасць каго-н.

   • Грамадская т.

3. Збудаванне лавак для публікі (на стадыёнах, плошчах і пад.).

|| прым. трыбунны, ✂.

трыбунал, ✂, м.

Надзвычайны судовы орган.

• Ваенны т.

трыбух, ✂, м. (разм.).

1. Страўнік.

2. Жывот (іран.).

   • Напхаць т. (наесціся).

3. мн.:

   • Вантробы (страўнік, кішкі і пад.).

|| прым. трыбуховы, ✂.

трыбухаты, ✂ (разм.).

З вялікім трыбухом, жыватом.

|| наз. трыбухатасць, ✂.

трыбухач, ✂, м. (разм.).

Чалавек з празмерна вялікім жыватом.

трыбушыць, ✂; незак. (разм.).

1. Патрашыць, вымаць вантробы з забітай жывёліны.

2. перан. Разварочваць, разрываць што-н., даставаць, вымаць усё тое, што знаходзіцца ў чым-н.

   • Т. чамадан.

3. перан. Рабіць вобыск, трэсці каго-н. (груб.).

|| зак. вытрыбушыць, ✂.

трывалы, ✂.

1. Устойлівы, моцны, які з цяжкасцю паддаецца разбурэнню, надзейны.

   • Трывалая апора.
   • Т. будынак.

2. перан. Вынослівы, стойкі, цярплівы.

   • Т. чалавек.
   • Т. характар.

3. Які не мяняецца, надзейны, устойлівы.

   • Т. мір.
   • Трывалая эканамічная аснова.

4. Пра яду: сытны, пажыўны (разм.).

   • Т. абед.

|| наз. трываласць, ✂.

трыванне, ✂, н.

У граматыцы: катэгорыя дзеяслова, якая выражае абмежаванасць або неабмежаванасць працякання дзеяння ў адносінах да яго мяжы.

• Закончанае т.
• Незакончанае т.

|| прым. трывальны, ✂.

• Трывальная пара (у дзеяслове).

трываць, ✂; незак.

1. Цярпець, цярпліва пераносіць боль, непрыемнасць і пад.

   • Так хацелася спаць, што ён не мог т.

2. Працягвацца пэўны час.

   • Усё лета трывала засуха.
   • Трывала маўчанне.

3. Захоўваць прыдатнасць, выконваць сваё прызначэнне; трымацца, служыць.

   • Кладачка слабая, але яшчэ доўга будзе т.

|| наз. трыванне, ✂.