трыбушыць, ​✂; незак. (разм.).

  1. Патрашыць, вымаць вантробы з забітай жывёліны.

  2. перан. Разварочваць, разрываць што-н., даставаць, вымаць усё тое, што знаходзіцца ў чым-н.

    • Т. чамадан.

  3. перан. Рабіць вобыск, трэсці каго-н. (груб.).

|| зак. вытрыбушыць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)