трыванне, ✂, н.

У граматыцы: катэгорыя дзеяслова, якая выражае абмежаванасць або неабмежаванасць працякання дзеяння ў адносінах да яго мяжы.

  • Закончанае т.
  • Незакончанае т.

|| прым. трывальны, ✂.

  • Трывальная пара (у дзеяслове).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)