Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

дзедзіч, , м. (гіст.).

  1. Наследнік дзедаўскага двара, маёнтка.

  2. Уладар маёнтка, атрыманага ў спадчыну ад продкаў.

дзеепрыметнік, , м.

У граматыцы: форма дзеяслова, якая валодае побач з катэгорыямі дзеяслова (час, стан і трыванне) і катэгорыямі прыметніка (род, склон).

  • Д. цяперашняга часу.
  • Д. прошлага часу.

|| прым. дзеепрыметнікавы, .

дзеепрыслоўе, , н.

У граматыцы: нязменная форма дзеяслова, якая спалучае ў сабе адзнакі дзеяслова і прыслоўя.

|| прым. дзеепрыслоўны, .

дзежка, , ж.

Драўляная, крыху звужаная к верху пасудзіна з прамых клёпак для заквашвання цеста і інш.

  • Хапіў з дзежкі, аж не бачыць сцежкі (з нар.).

|| памянш. дзежачка, .

|| прым. дзежачны, і дзежкавы, .

дзейнасць, , ж.

  1. Заняткі, праца ў якой-н. галіне.

    • Гаспадарчая д.
    • Педагагічная д.
    • Навукова-даследчая д.
  2. Работа, функцыяніраванне якіх-н. органаў арганізма, а таксама сіл прыроды.

    • Д. сэрца.
    • Д. вулкана.

дзейнік, , м.

У граматыцы: галоўны член двухсастаўнага сказа, які не залежыць ад іншых членаў сказа, адказвае на пытанні назоўнага склону (хто? што?) і служыць для абазначэння прадмета, які характарызуецца выказнікам.

|| прым. дзейнікавы, .

дзейнічаць, ; незак.

  1. Рабіць што-н., займацца чым-н.

    • Д. рашуча.
  2. чым. Кіраваць, валодаць чым-н.

    • Спартсмен удала дзейнічаў ракеткай.
    • Пасля ранення нага не дзейнічае.
  3. на каго-што і без дапаўнення. Рабіць уплыў, уздзеянне, выклікаць якую-н. рэакцыю ў адказ.

    • Лякарства на яго станоўча дзейнічае.
    • Сонца згубна дзейнічае на жэньшэнь.
  4. Быць спраўным (пра апараты, механізмы).

    • Механізм дзейнічае безадказна.
  5. Мець сілу, абавязваць рабіць пэўным чынам.

    • Тут дзейнічаў даўні звычай.

  • Дзейнічаць на нервы каму (разм.) — раздражняць каго-н.

|| зак. падзейнічаць, .

дзейны, .

Актыўны, жвавы, энергічны.

  • Дзейная натура.

дзейсны, .

Здольны ўздзейнічаць, актыўны.

  • Д. сродак.
  • Дзейсныя меры.

|| наз. дзейснасць, .

дзекабрыст, , м. (гіст.).

Удзельнік рускага дваранскага рэвалюцыйна-вызваленчага руху, які завяршыўся паўстаннем 14 снежня 1825 г.

|| прым. дзекабрысцкі, .