дзежка

назоўнік | жаночы род

Драўляная, крыху звужаная к верху пасудзіна з прамых клёпак для заквашвання цеста і інш.

  • Хапіў з дзежкі, аж не бачыць сцежкі (з народнай творчасці).

|| памяншальная форма: дзежачка.

|| прыметнік: дзежачны і дзежкавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)