дзедзіч, ✂, м. (гіст.).

  1. Наследнік дзедаўскага двара, маёнтка.

  2. Уладар маёнтка, атрыманага ў спадчыну ад продкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)