Verbum

кухталь, ✂, м. (разм.).

Удар кулаком.

• Даць кухталя.

куцця, ✂, ж.

1. Урачыстая вячэра напярэдадні Каляд, новага года, якая суправаджаецца варажбою, а таксама дзень, у які адбываецца гэта ўрачыстасць.

2. Каша з цэлага абтоўчанага ячменю як традыцыйная абрадавая яда.

○

• Багатая (шчодрая) куцця — гатавалася перад Новым годам; імкнуліся, каб вячэра была мясной, багатай, тады ўвесь год будзе багаты.

• Посная (галодная) куцця — гатавалася напярэдадні Каляд без мяса і жывёльнага тлушчу.

куча, ✂, ж.

1. Вялікая колькасць чаго-н. сыпкага.

   • К. пяску.
   • Згрэбці лісце ў кучу.

2. Гурт жывёл.

   • Авечкі збіліся ў кучу.

3. Мноства чаго-н., вялікая колькасць (разм.).

   • К. кніг.
   • К. грошай (перан.).

|| памянш. кучка, ✂.

кучавы, ✂:

• кучавыя воблакі — воблакі ў выглядзе густых белых клубоў.

кучаравісты, ✂.

Які кучаравіцца, выглядае кучаравым.

• К. чуб.

|| наз. кучаравістасць, ✂.

кучаравіцца, ✂; незак.

Пра валасы: віцца, развівацца.

• Валасы на скронях кучаравяцца.

кучаравы, ✂.

1. Які завіваецца, мае завіткі.

   • Кучаравыя валасы.
   • Кучаравая дзяўчына.

2. перан. Пра дрэвы: з густой пышнай кронай, з дробным лісцем.

   • Кучаравыя ліпы.

|| наз. кучаравасць, ✂.

кучары, ✂, ж. (разм.).

Кучаравыя або завітыя валасы.

|| памянш. кучаравінкі, ✂.

кучка, ✂, ж.

1. гл. куча.

2. Невялікая група людзей, аб’яднаных агульнымі інтарэсамі.

   • К. сяброў трымалася асобна.

кучма, ✂, ж.

1. Тое, што кучомка.

2. Пра пышныя, густыя валасы.

   • На галаве к. густых чорных валасоў.