Verbum

індус, ✂, м.

Індыец — паслядоўнік індуізму.

|| ж. індуска, ✂.

|| прым. індускі, ✂.

індустрыя, ✂, ж.

Фабрычна-завадская прамысловасць з машыннай тэхнікай.

• Лёгкая і.
• Цяжкая і.

|| прым. індустрыяльны, ✂.

індустрыялізаваць, ✂; зак. і незак.

Перавесці (пераводзіць) на машынную, індустрыяльную тэхніку; укараніць (-няць) такую тэхніку.

• І. сельскую гаспадарку.

|| наз. індустрыялізацыя, ✂.

індустрыяльны, ✂.

1. гл. індустрыя.

2. Тое, што і прамысловы.

   • Індустрыяльная дзяржава.

індывід, ✂, м.

Тое, што і індывідуум.

індывідуалізаваць, ✂; зак. і незак.

Зрабіць (рабіць) індывідуальным (у 1 знач.), не падобным на іншых; устанавіць (устанаўліваць) што-н. дастасавальна да кожнага асобнага выпадку, асобы.

• І. заняткі з вучнямі.

|| наз. індывідуалізацыя, ✂.

індывідуалізм, ✂, м.

1. Маральны прынцып, які ставіць інтарэсы адной асобы вышэй за інтарэсы грамадства.

2. Імкненне да яркага праяўлення сваёй асобы незалежна ад калектыву, а таксама паводзіны, у якіх праяўляецца гэта імкненне.

|| прым. індывідуалістычны, ✂.

індывідуаліст, ✂, м.

Чалавек, які праяўляе індывідуалізм у поглядах, паводзінах.

|| ж. індывідуалістка, ✂.

|| прым. індывідуалісцкі, ✂.

індывідуальнасць, ✂, ж.

1. Асаблівасці характару і псіхалагічнага складу, якія адрозніваюць адзін індывідуум ад другога.

2. Асоба, індывідуум.

індывідуальны, ✂.

1. Уласцівы канкрэтнаму індывідууму, асабісты.

   • Індывідуальныя рысы характару.

2. Які ажыццяўляецца асобнымі людзьмі, не калектыўны.

   • Індывідуальная працоўная дзейнасць.
   • Індывідуальная гаспадарка.

3. Асаблівы для кожнага індывідуума.

   • І. падыход.

4. Асобны, адзінкавы.

   • І. выпадак.