Verbum

шчарбаты, ✂.

Са шчарбінамі, шчарбінай.

• Ш. комін.
• Ш. рот.
• Шчарбатае дзіця.
• Шчарбатая праўда (перан. няпоўная, аднабаковая).

|| наз. шчарбатасць, ✂.

шчарбіна, ✂, ж.

1. Пустата паміж зубамі на месцы адсутнага зуба.

2. Зазубрына, няроўнасць у выглядзе маленькай ямкі.

|| памянш. шчарбінка, ✂.

шчарбіць, ✂; незак.

Рабіць шчарбіны на чым-н.

• Ш. нож.

|| наз. шчарбленне, ✂.

шчаслівец, ✂ і шчасліўчык, ✂, м.

Шчаслівы чалавек, той, каму шанцуе.

|| ж. шчасліўка, ✂.

шчаслівы, ✂.

1. Поўны шчасця, якому спрыяе шчасце, удача, поспех, які выражае шчасце.

   • Шчаслівае дзяцінства.
   • Шчаслівая ўсмешка.
   • Ш. ігрок (якому шанцуе ў гульні).

2. Які прыносіць шчасце, удачу.

   • Ш. білет.
   • У яго шчаслівая рука (гаворыцца пра чалавека, чые дзеянні, пачынанні прыносяць удачу).

3. Добры, удалы.

   • Шчаслівай дарогі! (развітальнае пажаданне таму, хто ад’язджае).
   • Шчаслівая ідэя.
   • Шчасліва (прысл.) пазбавіцца ад чаго-н. (удачна вызваліцца ад чаго-н, непрыемнага).

шчасны, ✂ (разм.).

Тое, што і шчаслівы.

шчасце, ✂, н.

1. Стан і пачуццё поўнай, найвялікшай задаволенасці.

   • Народнае ш.
   • Сямейнае ш.
   • Іх шчасцю не было канца.

2. Поспех, удача.

   • Мне выпала ш. быць знаёмым з тым чалавекам.
   • Яго ш., былі побач людзі, выратавалі (у знач. вык. яму пашанцавала).

◊

• На шчасце — 1) каб былі поспех, удача ў каго-н., каб шанцавала каму-н. (даць, зрабіць, сказаць што-н.); 2) у знач. пабочн. выражае задавальненне з выпадку чаго-н.

шчасціць, ✂; безас.; незак.

Шанцаваць.

• Яму заўсёды шчасціла.

|| зак. пашчасціць, ✂.

шчаўе, ✂, н.

Травяністая і паўкустовая дзікарослая расліна з прадаўгаватым ядомым лісцем кіслага смаку, а таксама страва, прыгатаваная з лісця гэтай расліны.

• Сакавітае ш.
• Сёрбаць ш.

|| прым. шчаўевы, ✂.

• Шчаўевая кіслата.

шчаўчок, ✂, м.

1. Рэзкі адрывісты гук, які ўтвараецца пры сутыкненні, рабоце механізма і пад.

   • Ш. затвора вінтоўкі.

2. Тое, што і пстрычка.