шчасце назоўнік | ніякі род

  1. Стан і пачуццё поўнай, найвялікшай задаволенасці.

    • Народнае ш.
    • Сямейнае ш.
    • Іх шчасцю не было канца.

  2. Поспех, удача.

    • Мне выпала ш. быць знаёмым з тым чалавекам.
    • Яго ш., былі побач людзі, выратавалі (у знач. выказнік: яму пашанцавала).
    • На шчасце — 1) каб былі поспех, удача ў каго-н., каб шанцавала каму-н. (даць, зрабіць, сказаць што-н.); 2) у знач. пабочн. выражае задавальненне з выпадку чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)