Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклмнопртухчыэ-
аеёіюя

шляхцюк, ✂, м. (пагард.).

Звычайна пра маладога шляхціца.

  • Цяпер гэты ш. не будзе задавацца.

шляя, ✂, ж.

  1. Частка збруі, рэмень, які прымацаваны двума канцамі да хамута, агібае ўсё тулава каня і падтрымліваецца папярочнымі рамянямі.

  2. У парнай запрэжцы: шырокая лямка, якая замяняе хамут.

|| прым. шлейны, ✂.