Verbum

шлейка, ✂, ж.

1. Стужка ці палоска тканіны, перакінутая цераз плячо, якая падтрымлівае спадніцу, ліфчык і пад.

2. Падцяжкі.

   • Штаны на шлейках.

|| прым. шлеечны, ✂.

шлейф, ✂, м.

1. Доўгі падол жаночай сукенкі, які цягнецца ззаду.

2. перан. Тое, што цягнецца, сцелецца за чым-н. (спец.).

   • Вадзяны ш. за цеплаходам.
   • Ш. газу.

3. Комплекс навясных і прычапных агрэгатаў да самаходнай машыны (спец.).

   • Ш. машын для трактара.

|| прым. шлейфны, ✂ і шлейфавы, ✂.

шлем, ✂, м.

1. Старажытны металічны воінскі галаўны ўбор, які ахоўваў галаву ад удараў, стрэл.

2. Спецыяльны галаўны ўбор лётчыкаў, танкістаў, спартсменаў і інш., а таксама асаблівы галаўны ўбор для аховы ад сонечных прамянёў.

   • Скураны ш.
   • Коркавы ш.

3. Спецыяльнае прыстасаванне, якое ахоўвае галаву і ізалюе яе ад навакольнага асяроддзя.

   • Вадалазны ш.
   • Кіслародны ш. (які забяспечвае паступленне кіслароду).

шлемафон, ✂, м.

Шлем лётчыкаў, касманаўтаў, танкістаў з прыстасаваннямі для ўключэння ў перагаворныя і інш. устройствы.

|| прым. шлемафонны, ✂.