Verbum

хамут, ✂, м.

1. Частка вупражы ў выглядзе драўлянага каркаса (клешчаў), абкладзенага з унутранага боку мяккім лямцам (хамуцінай), якая надзяваецца каню на шыю.

   • Хто згадзіўся надзець шоры, той надзене і х. (з нар.).

2. перан. Абуза, клопаты, паднявольнае становішча (разм.).

   • Зняць х. з сябе.

3. Прыстасаванне кальцавой формы для змацоўвання, злучэння чаго-н. (спец.).

4. Грубы, некультурны чалавек, хам (разм. груб.).

|| памянш. хамуцік, ✂.

|| прым. хамутны, ✂.

хамуцік, ✂, м.

1. гл. хамут.

2. Заціскачка ў металарэзным станку, якая перадае вырабу вярчэнне ад патрона (спец.).

хамуціна, ✂, ж. (спец.).

Мяккі лямцавы валік, які прымацоўваецца пад клешчы хамута, каб не націралі шыю каню.

хамяк, ✂, м.

Грызун сямейства мышыных, шкоднік палявых і агародных культур.

|| прым. хамячыны, ✂.