Verbum

трыбухач, ✂, м. (разм.).

Чалавек з празмерна вялікім жыватом.

трыбушыць, ✂; незак. (разм.).

1. Патрашыць, вымаць вантробы з забітай жывёліны.

2. перан. Разварочваць, разрываць што-н., даставаць, вымаць усё тое, што знаходзіцца ў чым-н.

   • Т. чамадан.

3. перан. Рабіць вобыск, трэсці каго-н. (груб.).

|| зак. вытрыбушыць, ✂.

трывалы, ✂.

1. Устойлівы, моцны, які з цяжкасцю паддаецца разбурэнню, надзейны.

   • Трывалая апора.
   • Т. будынак.

2. перан. Вынослівы, стойкі, цярплівы.

   • Т. чалавек.
   • Т. характар.

3. Які не мяняецца, надзейны, устойлівы.

   • Т. мір.
   • Трывалая эканамічная аснова.

4. Пра яду: сытны, пажыўны (разм.).

   • Т. абед.

|| наз. трываласць, ✂.

трыванне, ✂, н.

У граматыцы: катэгорыя дзеяслова, якая выражае абмежаванасць або неабмежаванасць працякання дзеяння ў адносінах да яго мяжы.

• Закончанае т.
• Незакончанае т.

|| прым. трывальны, ✂.

• Трывальная пара (у дзеяслове).

трываць, ✂; незак.

1. Цярпець, цярпліва пераносіць боль, непрыемнасць і пад.

   • Так хацелася спаць, што ён не мог т.

2. Працягвацца пэўны час.

   • Усё лета трывала засуха.
   • Трывала маўчанне.

3. Захоўваць прыдатнасць, выконваць сваё прызначэнне; трымацца, служыць.

   • Кладачка слабая, але яшчэ доўга будзе т.

|| наз. трыванне, ✂.

трывіяльны, ✂, ж. (кніжн.).

Пазбаўлены арыгінальнасці, звычайны; пошлы.

• Трывіяльная думка.
• Т. флірт.

|| наз. трывіяльнасць, ✂.

трывога, ✂, ж.

1. Неспакой, моцнае душэўнае хваляванне, выкліканае страхам, небяспекай і пад.

   • Т. за лёс дзяцей.

2. Шум, перапалох, мітусня.

   • Усе крычалі, адчувалася моцная т.

3. Небяспечнае становішча, а таксама сігнал, які апавяшчае аб ім.

   • Паветраная т.
   • Пажарная т.

трывожны, ✂.

1. Поўны трывогі (у 1 знач.), неспакою, хвалявання; які выражае трывогу.

   • Т. сон.
   • Т. голас.
   • Трывожна (прысл.) на душы.

2. Які выклікае трывогу (у 1 знач.), неспакой.

   • Трывожныя звесткі.

3. Небяспечны.

   • Т. час.

4. Які паведамляе пра небяспеку.

   • Т. гудок.
   • Т. сігнал.

|| наз. трывожнасць, ✂.

трывожыцца, ✂; незак.

Прыходзіць у стан трывогі, моцнага душэўнага хвалявання, турбавацца.

• Т. за родных.

|| зак. устрывожыцца, ✂ і патрывожыцца, ✂.

трывожыць, ✂; незак.

1. Прыводзіць у стан трывогі (у 1 знач.), хвалявання.

   • Трывожыла становішча на фронце.

2. Парушаць спакой каго-, чаго-н., турбаваць.

   • Не трэба яго т.

3. перан. Бударажыць мінулае, перажытае.

4. Раздражняць, раз’ятрываць.

   • Т. рану.

|| зак. устрывожыць, ✂, стрывожыць, ✂ і патрывожыць, ✂.