Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

плявузгаць, ; незак. (разм.).

Гаварыць абы-што, малоць языком без толку, пустое.

|| зак. наплявузгаць, .

|| наз. плявузганне, .

пляж, , м.

Адхоністы бераг, зручны для купання і сонечных ваннаў.

  • Пясчаны п.

|| прым. пляжны, .

  • П. касцюм.

пляжыць, ; незак. (разм.).

  1. Сячы, нішчыць; глуміць.

    • П. векавы лес.
  2. Моцна біць каго-н. чым-н.

|| наз. пляжанне, .

пляма, , ж.

  1. Месца іншай афарбоўкі на якой-н. паверхні, а таксама месца, забруджанае чым-н.

    • Радзімая п.
    • Чарнільная п.
    • Белая п. (на геаграфічнай карце: абазначэнне недаследаванай мясцовасці; таксама перан. пра што-н. невядомае, нявывучанае).
    • Жоўтая п. (у сятчатцы вока: месца, вельмі чуллівае да святла; спец.).
  2. перан. Што-н. ганебнае, надта непрыемнае.

    • П. на рэпутацыі.

|| памянш. плямка, .

пляменнік, , м.

Сын брата або сястры.

пляменніца, , ж.

Дачка брата або сястры.

пляміна, , ж. (разм.).

Тое, што і пляма (у 1 знач.).

  • Чарнільная п.

плямісты, .

З плямамі іншага, чым асноўная афарбоўка, колеру.

  • П. алень.

|| наз. плямістасць, .

пляміцца, ; незак.

Пакрывацца плямамі.

  • Светлы матэрыял хутка пляміцца.

пляміць, ; незак.

  1. Пакідаць плямы на чым-н.

  2. перан. Ганьбіць, знеслаўляць.

    • П. рэпутацыю.

|| зак. спляміць, і запляміць, .

|| наз. плямленне, .