Verbum

іншаземец, ✂, м.

Чалавек з іншай краіны, чужаземец.

|| ж. іншаземка, ✂.

іншаземны, ✂.

З іншай краіны, дзяржавы.

• Іншаземныя звычкі.

іншамоўны, ✂.

1. Які гаворыць на іншай мове; напісаны на іншай мове.

   • Іншамоўнае насельніцтва.

2. Які належыць іншай мове.

   • Іншамоўныя словы (запазычаныя).

іншародзец, ✂, м.

У царскай Расіі: ураджэнец усходняй ускраіны Расіі, прадстаўнік адной з нацыянальных меншасцей, пераважна ўсходняй.

|| прым. іншародніцкі, ✂.

іншародны, ✂.

Які мае зусім іншыя ўласцівасці; пабочны, чужы.

• Іншароднае цела (прадмет, які трапіў звонку ў арганізм; таксама перан. аб кім-, чым-н., хто трапіў у чужое для яго асяроддзе).

іншасказальны, ✂.

Які змяшчае ў сабе іншасказанне.

• І. сэнс.

|| наз. іншасказальнасць, ✂.

іншасказанне, ✂, н.

Выраз, які мае іншы, скрыты сэнс; алегорыя.

іншы, ✂.

1. Другі, які адрозніваецца ад гэтага.

   • Іншыя парадкі.
   • Іншая думка.

2. Які-небудзь, некаторы.

   • Іншаму (наз.) такая размова не даспадобы.

◊

• Іншы раз — часам.

• Між іншым — мімаходам, дарэчы, к слову кажучы.

• Той ці іншы — хто-небудзь, які-небудзь.