Verbum

спаіць, ✂; зак.

Прывучыць да гарэлкі, п’янства, зрабіць п’яніцам.

• С. хлопца.

|| незак. спойваць, ✂.

|| наз. спойванне, ✂.

спайка, ✂, ж.

1. гл. спаяцца, -ць.

2. Месца спайвання, злучэння частак чаго-н.

   • С. трубкі.
   • С. плеўры.

3. перан. Цесная сувязь, яднанне людзей.

|| прым. спаечны, ✂.

спакайнець, ✂; незак.

Рабіцца больш спакойным (спакойнай).

|| зак. паспакайнець, ✂.

спакваля, прысл. (разм.).

Павольна, паступова.

• Ноч с. ахінала зямлю.
• С. разабрацца ў паперах.

спакладаць, ✂; зак.

Тое, што і кастрыраваць.

• С. жарабка.

спакой, ✂, м.

1. Стан цішыні, адсутнасць трывогі, хваляванняў, шуму.

   • Хвораму дзіцяці патрэбен с.
   • Пакінуць каго-н. у спакоі (перастаць турбаваць).
   • Вечны с. (перан. смерць).

2. Ураўнаважанасць, фізічнае і душэўнае заспакаенне.

   • Прыемны с. на душы.
   • Захоўваць с.

спакойны, ✂.

1. Які знаходзіцца ў стане спакою, маларухомы або нерухомы.

   • Спакойная рака.
   • Сядзець спакойна (прысл.).

2. Які выражае спакой (у 2 знач.), без душэўных трывог, перажыванняў.

   • Спакойнае жыццё.
   • На сэрцы спакойна (прысл.).

3. Стрыманы, ураўнаважаны, ціхмяны, які нікога не раздражняе.

   • С. конь.
   • Спакойнага нораву чалавек.

4. Роўны ў сваім працяканні.

   • Спакойная хада.
   • Спакойная гутарка.

5. Не ваенны, мірны.

   • С. час.

6. Які нічым і нікім не парушаецца, адбываецца ў спакоі.

   • Спакойная старасць.

7. Прыемны для вока (пра святло, фарбы і пад.).

   • Спакойныя фарбы пейзажаў.
   • Спакойнае, мяккае святло.

|| наз. спакойнасць, ✂.

спакон:

• спакон веку (вякоў) — з даўніх часоў.

• С. веку вядома.

спаконвечны, ✂.

Тое, што і спрадвечны.

спакуса, ✂, ж.

1. Тое, што вельмі вабіць чалавека, спакушае, выклікае неадольнае жаданне, цягу да чаго-н.

   • Не паддавацца ніякім спакусам.

2. Схіленне да інтымнай блізкасці; прывабліванне.

   • Была яна не толькі чароўнай весялухай, але і зводніцай на спакусу.

|| прым. спакусны, ✂.