спакуса, ✂, ж.

  1. Тое, што вельмі вабіць чалавека, спакушае, выклікае неадольнае жаданне, цягу да чаго-н.

    • Не паддавацца ніякім спакусам.

  2. Схіленне да інтымнай блізкасці; прывабліванне.

    • Была яна не толькі чароўнай весялухай, але і зводніцай на спакусу.

|| прым. спакусны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)