Verbum

спакой, ✂, м.

1. Стан цішыні, адсутнасць трывогі, хваляванняў, шуму.

   • Хвораму дзіцяці патрэбен с.
   • Пакінуць каго-н. у спакоі (перастаць турбаваць).
   • Вечны с. (перан. смерць).

2. Ураўнаважанасць, фізічнае і душэўнае заспакаенне.

   • Прыемны с. на душы.
   • Захоўваць с.