Verbum

місія, ✂, ж.

1. Адказная роля, высокае прызначэнне каго-н. (кніжн.).

   • Вялікая м. вучонага.

2. Пастаяннае дыпламатычнае прадстаўніцтва на чале з пасланнікам.

3. Дыпламатычная дэлегацыя спецыяльнага прызначэння.

   • М. дружбы (перан.).
   • М. добрай волі (перан.).

4. Місіянерская арганізацыя.

   • Папская м.

місіянер, ✂, м.

Духоўная асоба, якая пасылаецца царквой для прапаганды свайго веравызнання сярод нехрысціянскага насельніцтва.

|| ж. місіянерка, ✂.

|| прым. місіянерскі, ✂.

місіянерства, ✂, н.

Дзейнасць місіянера.

міска, ✂, ж.

Шырокая і глыбокая, круглай формы пасудзіна для яды.

|| памянш. місачка, ✂.

містык, ✂, м.

Чалавек, схільны да містыкі, прыхільнік рэлігійна-містычнага светаразумення.

містыка, ✂, ж.

1. Вера ў існаванне надпрыродных, таямнічых сіл і магчымасць зносін з імі чалавека.

2. Нешта загадкавае, чаго нельга растлумачыць (разм.).

   • Усе падзеі апошніх дзён — нейкая м.

|| прым. містычны, ✂.

містыфікаваць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Наўмысна ўвесці (уводзіць) каго-н. у зман.

містыфікатар, ✂, м. (кніжн.).

Той, хто займаецца містыфікацыямі.

|| прым. містыфікатарскі, ✂.

містыфікацыя, ✂, ж. (кніжн.).

Наўмыснае ўвядзенне каго-н. у зман.

• Ахвяра містыфікацыі.

містыцызм, ✂, м.

Схільнасць да містыкі (у 1 знач.), форма рэлігійна-ідэалістычнага светапогляду, заснаванага на містыцы.

|| прым. містычны, ✂.