Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

курган, , м.

Высокі старадаўні магільны насып.

  • Скіфскі к.

|| прым. курганны, .

курдзюк, , м.

Тлушчавае адкладанне ля хваста ў некаторых парод авечак.

|| прым. курдзючны, .

  • Курдзючныя авечкі.

курды, , м.

Народ іранскай моўнай групы, які жыве ў Іране, Турцыі, Іраку, іншых краінах Блізкага Усходу і часткова ў Расіі.

|| ж. курдзянка, .

|| прым. курдскі, .

кур’ер, , м.

  1. Пасыльны ва ўстанове, які разносіць дзелавыя паперы.

  2. Службовая асоба, якая развозіць спешныя дзяржаўныя даручэнні.

    • Дыпламатычны к.

|| прым. кур’ерскі, .

  • Кур’ерскія даручэнні.

  • Кур’ерскі поезд — пасажырскі поезд самай высокай скорасці.

кур’ёз, , м.

Недарэчны выпадак, смешнае здарэнне.

кур’ёзны, .

Смешны, забаўны.

  • К. выпадак.

|| наз. кур’ёзнасць, .

куркоўка, , ж. (разм.).

Курковая паляўнічая стрэльба.

курлыкаць, ; незак.

Пра жураўлёў: ствараць гукі, падобныя на «курлы».

|| аднакр. курлыкнуць, .

|| наз. курлыканне, .

курносы, .

Кароткі і задраны ўгору (пра нос) або (пра чалавека) з кароткім задраным носам.

|| наз. курносасць, .

курны, .

  1. Які абаграваецца печкай без коміна.

    • Курная хата.
  2. Які дае многа дыму, копаці.

    • Курная галавешка.