Verbum

прычынны, ✂.

1. Які мае ці меў дачыненне да чаго-н.

   • Да ўсіх будынкаў у калгасе і маі рукі прычынныя.

2. Які выражае прычыннасць (у 2 знач.).

   • Прычынная сувязь з’яў.

3. У граматыцы: які паказвае на прычыну, мае значэнне прычыны.

   • П. злучнік.

прычэп, ✂, м.

Павозка (або вагон, прыстасаванне), якая прычэпліваецца да самаходнага транспартнага сродку.

• Трактар з прычэпам.

прычэпка, ✂, ж.

1. гл. прычапіць.

2. перан. Зачэпка, прычына (разм.).

   • Знайсці прычэпку зайсці да яго.

3. перан. Тое, што і прыдзірка (разм.).

   • І за шчэпку знойдзеш прычэпку (прыказка).

прычэпшчык, ✂, м.

Работнік, які абслугоўвае прычэп.

|| ж. прычэпшчыца, ✂.

прышвы, ✂, ж.

Пярэдняя частка ботаў, якая пакрывае пальцы і верхнюю частку ступні; галоўкі.

• Халявы ёсць, а п. зробім.

прышласць, ✂, ж.

Час, які прыйдзе за цяперашнім, будучыня.

• Вера ў светлую п.

прышлы, ✂.

1. Які прыйшоў адкуль-н., не тутэйшы.

   • П. чалавек.

2. Які прыйдзе, наступіць, будучы.

   • Спадзявацца на прышлае (наз.).

прышпіліць, ✂; зак.

1. Прымацаваць шпількай; прыкалоць.

   • П. каўнерык.

2. перан. Дадаць, далучыць (разм.).

|| незак. прышпільваць, ✂ і прышпіляць, ✂.

прышпільны, ✂.

Такі, які прышпільваецца, не прышыты.

• П. каўнерык.

прышпорыць, ✂; зак.

Ударыць шпорамі (па баках каня), прымушаючы рухацца.

|| незак. прышпорваць, ✂.