Verbum

прыцішэць, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і прыціхнуць (у 1 знач.).

• Гоман прыцішэў.

прыцмокнуць, ✂; зак.

Утварыць гук губамі, стуліўшы і хутка растуліўшы іх.

• П. ад здзіўлення.

|| незак. прыцмокваць, ✂.

прыцэл, ✂, м.

1. Прыстасаванне на агнястрэльнай зброі для навядзення на цэль.

2. Навядзенне на цэль, прыцэльванне. Лінія прыцэлу.

   • Узяць (браць) на п. каго-, што-н. (прыцэліцца ў каго-, што-н.: таксама перан. звярнуць асаблівую ўвагу на каго-, што-н.).

|| прым. прыцэльны, ✂.

• Прыцэльная стральба (па цэлі).

прыцягальны, ✂.

Які вабіць да сябе, выклікае інтарэс.

• Прыцягальная сіла музыкі.

|| наз. прыцягальнасць, ✂.

прыцягнуцца, ✂; зак. (разм.).

Прыйсці куды-н. з цяжкасцю, павольна.

• Прыцягнуўся дадому.

прыцягнуць, ✂; зак.

1. Цягай наблізіць, цягнучы, прысунуць, даставіць куды-н.

   • П. бервяно.
   • П. лодку да берага.

2. Прывесці сілай ці супраць волі (разм.).

   • П. у госці.

3. Прымусіць звярнуць увагу на што-н. або выклікаць жаданне прыбыць куды-н.

   • Выстаўка прыцягнула шмат наведвальнікаў.

4. Прымусіць, выклікаць жаданне прыняць удзел у чым-н.

   • П. да работы ў камісіі.

5. каго (што) да чаго. Прымусіць адказаць за сваю дзейнасць, учынкі (афіц.).

   • П. да адказнасці.

|| незак. прыцягваць, ✂.

|| наз. прыцягванне, ✂ і прыцягненне, ✂.

прыцяжэнне, ✂, н.

Фізічная з’ява, якая заключаецца ў тым, што адно цела імкнецца наблізіцца да другога.

• Закон зямнога прыцяжэння.

прыцярпецца, ✂; зак.

Прывыкнуць да чаго-н. непрыемнага.

• П. да болю.

прыцячы, ✂; зак.

Пра цякучую вадкасць: паявіцца дзе-н.

• Вада прыцякла ў лагчыну.

|| незак. прыцякаць, ✂.

прычал, ✂, м.

1. гл. прычаліць.

2. Вяроўка, канат, якім прычальваюць.

   • Замацаваць, кінуць, падаць п.

3. Месца, дзе прычальваюць.

   • Карабель стаіць каля прычала.

|| прым. прычальны, ✂.