Verbum

прыдзіра, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

Прыдзірлівы чалавек.

прыдзірка, ✂, ж.

Дробязны папрок.

• Недарэчныя прыдзіркі к слову.

прыдзірлівы, ✂.

Схільны прыдзірацца да кожнай дробязі.

• П. тон.
• Прыдзірлівыя патрабаванні.

|| наз. прыдзірлівасць, ✂.

прыдрацца, ✂; зак.

1. да каго-чаго. Незаслужана папракнуць, зрабіць вымову за дробную або ўяўную правіннасць.

   • П. да дробязі.

2. да чаго. Выкарыстаць што-н. як зачэпку для прыдзіркі.

|| незак. прыдзірацца, ✂.

прыдумаць, ✂; зак.

1. Стварыць у думках, вынайсці, здагадацца што-н. зрабіць.

   • П. мелодыю.
   • П. адгаворку.

2. каго-што. Выдумаць тое, чаго не было на самай справе.

   • Ты ўсё прыдумаў, гэтага там не было.

|| незак. прыдумляць, ✂ і прыдумваць, ✂.

прыдумка, ✂, ж. (разм.).

Тое, што прыдумана, выдумка.

• Здатны на розныя прыдумкі.

прыдумшчык, ✂, м. (разм.).

Той, хто прыдумляе (у 2 знач.), выдумшчык.

• Не верце гэтаму прыдумшчыку.

|| ж. прыдумшчыца, ✂.

прыдуркаваты, ✂.

Дурнаваты, бесталковы.

• П. дзяцюк.
• П. выгляд.

|| наз. прыдуркаватасць, ✂.

прыдушаны, ✂.

Пра голас, гукі: прыглушаны, здаўлены.

• П. шэпт.

|| наз. прыдушанасць, ✂.

прыдушыць, ✂; зак.

Прыціснуўшы, задушыць.

• П. кураня.

|| незак. прыдушваць, ✂.