Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёікмноуыьэюя
вгжклмнпрсўцч

цяцерка, ✂, ж.

Самка цецерука.

цяць, ✂ і тнуць, ✂; зак.

  1. Ударыць, стукнуць чым-н.

    • Цяў (тнуў) яму прыкладам у грудзі.

  2. Балюча ўкусіць.

    • Сабака цяў (тнуў) за нагу.

цячы, ✂; незак.

  1. Ліцца струменем, патокам у якім-н. напрамку.

    • Рака цячэ між гор.
    • Кроў цячэ з раны.
    • Цякуць гукі музыкі (перан.).

  2. Прапускаць вадкасць у выніку няспраўнасці (праз дзірку, адтуліну і пад.).

    • Вядро цячэ.

  3. перан. Праходзіць, працякаць (пра час).

    • Цякуць гады.

|| наз. цячэнне, ✂.

цячэнне, ✂, н.

  1. гл. цячы.

  2. Рух вады ў рацэ, а таксама вада, якая рухаецца.

    • Хуткае ц. ракі.

◊

  • Плысці па цячэнню — прыстасоўвацца да абставін, не выказваючы супраціўлення.