Verbum

цячы, ✂; незак.

1. Ліцца струменем, патокам у якім-н. напрамку.

   • Рака цячэ між гор.
   • Кроў цячэ з раны.
   • Цякуць гукі музыкі (перан.).

2. Прапускаць вадкасць у выніку няспраўнасці (праз дзірку, адтуліну і пад.).

   • Вядро цячэ.

3. перан. Праходзіць, працякаць (пра час).

   • Цякуць гады.

|| наз. цячэнне, ✂.