Verbum

ілю́зія, і, мн. -і, -зій, ж.

1. Скажонае ўяўленне, уражанне, заснаванае на падмане пачуццяў.

Аптычная і.

2. перан. Надзея на што-н., пазбаўленая рэальных падстаў; мара.

Цешыць сябе ілюзіямі.

3. Праграмны нумар ілюзіяніста (спец.).

|| прым. ілюзо́рны, -ая, -ае (да 1 знач.) і ілюзі́йны, -ая, -ае (да 3 знач.).

Ілюзорны падман пачуццяў.

Ілюзійная праграма.

ілюзіяні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Эстрадна-цыркавы артыст, які паказвае складаныя фокусы, часта з прымяненнем спецыяльнай апаратуры.

|| ж. ілюзіяні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. ілюзіяні́сцкі, -ая, -ае.

ілюзо́рны, -ая, -ае.

1. гл. ілюзія.

2. Створаны ілюзіяй; уяўны, несапраўдны.

Ілюзорныя спадзяванні.

|| наз. ілюзо́рнасць, -і, ж.

ілюмінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак. і незак., што.

Упрыгожыць (упрыгожваць) ілюмінацыяй.

І. вуліцы.

ілюміна́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Круглае акно ў борце самалёта, касмічнага карабля або судна, якое герметычна закрываецца.

Глядзець праз і.

|| прым. ілюміна́тарны, -ая, -ае.

ілюміна́цыя, -і, ж.

Яркае дэкаратыўнае асвятленне вуліц, будынкаў, паркаў і інш.

Святочная і.

|| прым. ілюмінацы́йны, -ая, -ае.

ілюстрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што.

1. Даць (даваць) малюнкі, якія суправаджаюць, паясняюць змест твора.

І. кнігу.

2. перан. Пацвердзіць (пацвярджаць) што-н. чым-н. наглядным, канкрэтным (прыкладам, словам, жэстам і пад.).

І. адказ прыкладамі.

|| зак. таксама праілюстрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны.

|| наз. ілюстра́цыя, -і, ж. і ілюстрава́нне, -я, н.

ілюстра́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, які ілюструе кнігі.

|| прым. ілюстра́тарскі, -ая, -ае.

ілюстра́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. гл. ілюстраваць.

2. Малюнак у кнізе, часопісе і пад., які суправаджае тэкст або тлумачыць змест.

Альбом з ілюстрацыямі.

3. перан. Прыклад, які дапаўняе, пацвярджае што-н.

Бліскучая і.

|| прым. ілюстрацы́йны, -ая, -ае.

І. матэрыял.