ёкат, -у, М ёкаце, м.
Моцны крык з плачам.
ёкаць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; незак. (разм.).
1. Утвараць кароткі і адрывісты гук.
2. Раптоўна сціскацца, заміраць ад страху, хвалявання (пра сэрца).
Ёкае сэрца.
|| аднакр. ёкнуць, -не.
|| наз. ёканне, -я, н.