Verbum

мэ́та, -ы, ДМ мэ́це, мн. -ы, мэт, ж.

Тое, да чаго імкнуцца, што трэба ажыццявіць.

Ісці да запаветнай мэты.

◊

З мэтай — для таго, каб.

|| прым. мэ́тавы, -ая, -ае.

мэ́тавы, -ая, -ае.

1. гл. мэта.

2. Накіраваны на дасягненне якой-н. мэты, прызначаны для пэўнай мэты.

Мэтавае фінансаванне.

мэтазго́дны, -ая, -ае.

Які адпавядае вызначанай мэце, разумны, карысны.

Мэтазгоднае рашэнне.

|| наз. мэтазго́днасць, -і, ж.

мэтанакірава́ны, -ая, -ае.

Які вызначаецца пастаўленай мэтай, практычна карысны.

|| наз. мэтанакірава́насць, -і, ж.

мэ́тлахі, -аў (разм.).

1. Абрыўкі, шматкі чаго-н.

Разарваць на м.

2. Незайздросныя пажыткі, манаткі.

Сабраў свае м. і паехаў.