любата́, -ы́,
1. Тое, што люба, што выклікае захапленне прывабнасцю, прыгажосцю.
2. у
любата́, -ы́,
1. Тое, што люба, што выклікае захапленне прывабнасцю, прыгажосцю.
2. у
любі́знік, -у,
Нагаворнае зелле, якое нібыта здольна прывабіць, прычараваць каханага.
любі́мец, -мца,
Той, каго асабліва любяць, кім захапляюцца; улюбёнец.
||
любі́мчык, -а,
1. Той, хто карыстаецца чыёй
2.
любі́мы, -ая, -ае.
Які выклікае пачуццё любові, якому аддаецца перавага перад іншымі, асабліва дарагі каму
любі́цель, -я,
1. чаго і з
2. Той, хто займаецца любімай справай не як прафесіянал; аматар.
||
||
любі́цца, люблю́ся, лю́бішся, лю́біцца;
Любіць адно аднаго, знаходзіцца ў любоўных адносінах.
любі́ць, люблю́, лю́біш, лю́біць;
1. каго-што. Адчуваць любоў (у 1
2. што і з
3. з
4. што. Мець патрэбу ў якіх
любо́ў, -бві і -бо́ві,
1. Пачуццё сардэчнай прыхільнасці, адданасці каму-, чаму
2. Схільнасць, цяга да чаго
3. Тое, што і каханне, а таксама пра чалавека, які выклікае гэта пачуццё.
любо́ўны, -ая, -ае.
1. Які выражае любоў (у 3
2. Вельмі ўважлівы, клапатлівы.