Verbum

франто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Трохвугольная або паўкруглая верхняя частка фасада будынка, абмежаваная схіламі даху і карнізам.

|| прым. франто́нны, -ая, -ае.

франтыспі́с, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. У архітэктуры: галоўны фасад будынка.

2. Малюнак або партрэт, які змяшчаецца перад першай старонкай кнігі або зверху старонкі перад пачаткам тэксту.

|| прым. франтыспі́сны, -ая, -ае.

франці́ха гл. франт.

франці́ць, -нчу́, -нці́ш, -нці́ць; -нці́м, -нціце́, -нця́ць; незак. (разм.).

Быць франтам, модна апранацца.

Ф. у новым плацці.

францу́зы, -аў, адз. францу́з, -а, м.

Народ раманскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Францыі.

|| ж. францу́жанка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. францу́зскі, -ая, -ае.

фрахт, -у, М -хце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Плата за перавозку грузаў водным шляхам.

2. Грузы, якія перавозяцца на зафрахтаваным судне, а таксама такая перавозка.

|| прым. фрахто́вы, -ая, -ае.

фрахтава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Асоба або ўстанова, якая фрахтуе судны.

фрахтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

Наймаць судна для перавозкі грузаў.

|| зак. зафрахтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. фрахто́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.

|| прым. фрахто́вачны, -ая, -ае.

фрахто́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Асоба або ўстанова, якая дае судна пад фрахт.

фра́чны гл. фрак.