Verbum

хро́ніка, -і, ДМ -ніцы, мн. -і, -нік, ж.

1. Запіс падзей у храналагічнай паслядоўнасці; летапіс.

2. Літаратурны твор, у якім паслядоўна паказана гісторыя грамадскіх, палітычных, сямейных і інш. падзей.

Сямейная х. пісьменніка.

3. Аддзел паведамленняў у газеце.

4. Фільм, прысвечаны падзеям бягучага грамадскага жыцця.

|| прым. храніка́льны, -ая, -ае.

Х. жанр.

Хранікальныя запісы.

хро́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Хросны сын у адносінах да хросных бацькоў.

хро́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Хросная дачка ў адносінах да хросных бацькоў.

хро́сны, -ая, -ае.

Які ўдзельнічае ў абрадзе хрышчэння.

Х. бацька.

Хросная маці.

Х. сын.

Хросная дачка.

хру́мкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і хрумстаць.

Конь хрумкае авёс.

|| наз. хру́мканне, -я, н.

хру́мстаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Есці, жаваць з хрустам.

Х. агурок.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Утвараць хруст.

Хрумстае пыл на зубах.

|| наз. хру́мстанне, -я, н.

хру́мсткі, -ая, -ае.

Які хрумсціць.

Х. сухар.

|| наз. хру́мсткасць, -і, ж.

хрумсце́ць, -мшчу́, -мсці́ш, -мсці́ць; незак.

Тое, што і хрумстаць.

хруст, -у, М -сце, м.

Трэск ад чаго-н., што крышыцца, ломіцца і пад.

Х. яловых лапак пад нагамі.

хруста́лік, -а, мн. -і, -аў, м.

Частка вока ў выглядзе празрыстай дваякавыпуклай лінзы.