Verbum

эстэ́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Філасофскае вучэнне пра сутнасць і формы прыгожага ў мастацкай творчасці, у прыродзе і жыцці, пра мастацтва як асобы від грамадскай ідэалогіі.

Курс эстэтыкі.

2. Сістэма чыіх-н. поглядаў на мастацтва.

Э.

М.

Багдановіча.

3. Прыгажосць, мастацкасць у афармленні, арганізацыі чаго-н.

Э. сталіцы.

|| прым. эстэты́чны, -ая, -ае.

Эстэтычныя тэорыі.

эстэты́чны, -ая, -ае.

1. гл. эстэтыка.

2. Прыгожы, звязаны з успрыманнем прыгожага ў жыцці і мастацтве.

Эстэтычнае задавальненне.

Э. густ.

|| наз. эстэты́чнасць, -і, ж.

эстэ́цтва, -а, н. (кніжн.).

Паводзіны і спосаб дзеянняў эстэта (у 1 знач.), захапленне эстэтызмам (у 1 знач.).

эсэ́, нескл., н. (кніжн.).

Празаічны нарыс невялікага аб’ёму і вольнай кампазіцыі на прыватную тэму.

Філасофскае э.

|| прым. эсэісты́чны, -ая, -ае.

эсэі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто піша эсэ.

|| ж. эсэі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

эсэ́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Скарачэнне «сацыяліст-рэвалюцыянер» — прадстаўнік палітычнай партыі.

|| ж. эсэ́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. эсэ́раўскі, -ая, -ае.

эсэ́савец, -саўца, мн. -саўцы, -саўцаў, м.

У фашысцкай Германіі: ваеннаслужачы нямецкіх фашысцкіх ахоўных атрадаў ці спецыяльных часцей СС.

|| ж. эсэ́саўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, эсэ́савак.

|| прым. эсэ́саўскі, -ая, -ае.

этажэ́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Прадмет мэблі ў выглядзе некалькіх паліц, размешчаных адна над адной на стойках.

|| прым. этажэ́рачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

этало́гія, -і, ж.

Навука аб паводзінах жывёл у натуральных умовах.

|| прым. эталагі́чны, -ая, -ае.

этало́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Дакладны ўзор устаноўленай адзінкі вымярэння, сама такая дакладная мера.

2. перан. Узор, стандарт для параўнання з чым-н. (кніжн.).

Быць эталонам для каго-н.

|| прым. этало́нны, -ая, -ае.