Verbum

хло́пец, -пца, мн. -пцы, -пцаў, м.

Малады чалавек, юнак.

хло́пча, м. (разм.).

Ужыв. як сяброўскі зварот да каго-н.

Адкуль ты, х., будзеш родам?

хло́пчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Дзіця або падлетак мужчынскага полу.

З малых год х. пачаў працаваць.

хлор, -у, м.

Хімічны элемент, удушлівы газ жоўта-зялёнага колеру, які выкарыстоўваецца як абеззаражвальны і атрутны сродак.

|| прым. хло́рны, -ая, -ае.

Х. пах.

хлорафармава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; зак. і незак., каго-што (уст.).

Усыпіць (усыпляць) пры дапамозе хлараформу.

хлуд, -у, М -дзе, м.

Дробны хвораст, вецце.

Ачысціць двор ад хлуду.

хлус, -а, мн. хлусы́, -о́ў, м.

Той, хто хлусіць; манюка.

хлусі́ць, хлушу́, хлу́сіш, хлу́сіць; незак.

Гаварыць няпраўду, маніць.

Ён ніколі не хлусіў.

|| зак. схлусі́ць, схлушу́, схлу́сіш, схлу́сіць; схлу́шаны.

хлуслі́вы, -ая, -ае.

1. Які гаворыць няпраўду, хлусню.

Хлуслівая жанчына.

2. Фальшывы, няправільны.

Хлуслівыя словы.

Хлуслівыя чуткі.

|| наз. хлуслі́васць, -і, ж.

хлусня́, -і́, ж.

Мана, няпраўда, наўмыснае скажэнне фактаў.